ÎÏιÏÎλοÏ
Ï ÎµÎ»ÎµÏθεÏÎ¿Ï Î¼Îµ Ïην οικογÎνειά ÏοÏ
!
Στο βιβλίο του ο James C. Collins το Good to Great, ο Collins γράφει για μια συζήτηση που είχε με τον Stockdale σχετικά με τους μηχανισμούς αυτοάμυνας κατά την διάρκεια της αιχμαλωσίας του, προσπαθώντας να κατανοήσει πώς υπέμενε τόσα χρόνια και άντεξε τόσες κακουχίες.
Όταν ο Collins τον ρώτησε ποιοι τελικά δεν τα κατάφεραν να γυρίσουν από την φυλακή ο Stockdale απάντησε: “Ο, αυτό είναι εύκολο, οι αισιόδοξοι. Αυτοί που έλεγαν -μέχρι τα Χριστούγεννα θα φύγουμε- και τα Χριστούγεννα έρχονταν και έφευγαν. Μετά έλεγαν -μέχρι το Πάσχα…- και το Πάσχα ερχόταν κι έφευγε. Και μετά έλεγαν -μέχρι τις Ευχαριστίες…-, και οι Ευχαριστίες έρχονταν κι έφευγαν. Και μετά δεν άντεχαν, πέθαιναν από …ραγισμένη καρδιά”.
O Stockdale πρόσθεσε : “Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό μάθημα. Δεν πρέπει ποτέ να συγχέεις την πεποίθηση ότι στο τέλος θα υπερισχύσεις -πεποίθηση που δεν “σε παίρνει” να χάσεις ούτε λεπτό’- με την αποφασιστικότητα, την πειθαρχία να αντιμετωπίσεις τα πιο απεχθή, τα πιο δύσκολα γεγονότα της τωρινής πραγματικότητας της ζωής σου, ότι κι αν είναι αυτά”. O Collins εντυπωσιασμένος, ονόμασε αυτή την φιλοσοφία “Το παράδοξο του Stockdale” .
Γιατί σας τα λέω αυτά σήμερα; Γιατί σήμερα πολλοί από μας περνούν δύσκολα. Πολύ δύσκολα. Δοκιμάζονται οι αντοχές, η υπομονή, οι σχέσεις, οι χαρακτήρες. Και τέτοιες εποχές, όταν αντιμετωπίζουμε αντιξοότητες που μας φαίνονται αξεπέραστες, χρειαζόμαστε κάτι, κάτι να μας στηρίξει για να αντέξουμε. Και αυτό το κάτι, μπορούμε να το βρούμε μέσα μας. Όχι με την μορφή της αφελούς, αβάσιμης αισιοδοξίας. Κάτι τέτοιο όπως λέει ο Stockdale θα μπορούσε να αποβεί “μοιραίο”. Με την μορφή της αποφασιστικότητας, της επιμονής, του αγώνα, της καθημερινής προσπάθειας να αντιμετωπίσουμε τώρα τα δύσκολα, με υπομονή, με την πίστη όμως ότι η επιτυχία είναι δυνατή και το μέλλον πολύ καλύτερο…